Opnieuw een column van Noks.

Ongevraagd advies, ongewenst advies?

Laatst gaf iemand me ongevraagd een advies en ik vond het niet prettig. Ik vond het nogal opdringerig en voelde me behandeld als een dom wezen. Ik heb gemerkt dat hoogbegaafden nogal eens ongewenst advies aan mensen geven. Ik doe het zelf ook. Is dat wel handig? Je kunt natuurlijk denken: ‘beter teveel dan te weinig advies’, maar is dat zo? En waarom geven hoogbegaafden eigenlijk ongevraagde adviezen?
Wanneer ik zelf (ongevraagde) adviezen geef, ben ik ervan overtuigd dat ik een goed advies geefwaar ik die ander ook een dienst mee bewijs . Daar zitten risico’s aan. Zo kreeg ik ooit een fors arbeidsconflict, omdat ik zeker wist dat mensen mijn kritische analyse en verbeteradviezen op prijs zouden stellen. Na mijn arbeidsconflict én door mijn ervaringen als ontvangende partij denk ik nu anders. Ik geef mijn adviezen niet meer zomaar, maar probeer eerst te toetsen of die ander ze wil horen.
Misschien nu toch een ongevraagd advies aan andere hoogbegaafden: houd je goedbedoelde adviezen in en vraag of de ander jouw advies wil horen. Ik hoop dat jouw (ongetwijfeld goede) adviezen zo meer gewaardeerd gaan worden.

IHBV leaflet: ‘En ik heb tóch gelijk’ (2014).