Noks schreef opnieuw een column, deze keer over slimme vogels.

Slimme vogels

Slimme vogels bestaan. In het boek ‘De genialiteit van vogels’ wordt genoemd dat slimme vogels zich aan de omgeving aanpassen. Vogels vertonen indrukwekkende sociale vaardigheden. Maar dat heeft ook een negatieve kant schrijft Ackerman: Ze bedriegen en manipuleren. Ze spelen luistervink. Positief is weer: Ze hebben een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Raven zouden bijvoorbeeld niet alleen intelligent zijn (in vogeltermen) maar ook vooruit kunnen denken volgens Zweeds onderzoek. Ze vertonen in de experimenten ook planning en wilskracht. Ze troosten elkaar na verlies van een gevecht.
Ik vind het fascinerend om te lezen hoe onderzoekers en schrijvers slimme vogels beschrijven, eigenlijk alsof het mensen zijn. En dat brengt mij op allerlei vragen: Is deze slimheid bij vogels aangeboren of verworven? Is intelligentie bij vogels in de kern steeds een evolutionair voordeel (‘survival of the smartest’). Gaat het bij intelligentie van vogels om slim doen (gedrag) of om slim zijn?
En zo zie ik dat ik met betrekking tot slimme mensen eigenlijk dezelfde vragen wil stellen. Ik weet ook dat er geen simpele antwoorden zijn. Geeft niet, nadenken is toch leuk!

Jennifer Ackerman. (2017). De genialiteit van vogels. Amsterdam: Prometheus.

Vroege vogels: De raaf, Einstein onder de vogels. https://vroegevogels.vara.nl/nieuws/de-raaf-einstein-onder-de-vogels