Column #91 Noks Nauta | Marie Curie, een vergeten heldin

Mijn tandarts had vandaag een stagiair, het was zijn tienerzoon, die dit voor het vak biologie deed. Toen er een foto van mijn kiezen gemaakt was, vroeg  ik hem of hij iets wist van Röntgenstralen. Jazeker, daar had hij over geleerd. Hij wist ook waarom ze de kamer uit moesten als de foto werd gemaakt. Toen ik vroeg of hij wel eens van Marie Curie had gehoord, keek hij me verbaasd aan.

Marie Curie is één van mijn helden. Mijn vader had een boek over haar in de kast staan, geschreven door haar dochter Ève. Ik las het boek als kind al. Marie (1867 – 1934), geboren in Polen, studeerde scheikunde, natuurkunde en wiskunde. Ze deed in Parijs, samen met haar man en later met haar dochter onderzoek naar radioactiviteit en dat is o.a. van onschatbare waarde geweest voor het gebruik van Röntgenstralen in de geneeskunde. Ze kreeg tweemaal een Nobelprijs.

Helaas is ze zelf overleden aan de gevolgen van teveel straling. Maar ik bewonder haar nog altijd  om haar gedrevenheid en enorme prestaties. Zij gebruikte haar gaven ten volle om een enorme stap vooruit te komen in de wetenschap. Dat ging, zeker als vrouw in die tijd, niet altijd gemakkelijk.  

Literatuur

Ève Curie. Madame Curie. Gallimard, Parijs 1937, biografie door haar dochter. Vertaling van Willy Corsari, Madame Curie. Haar leven en werk, Leopold, Den Haag 1937.

Françoise Giroud. Une femme honorable. Fayard, 1981. Vertaling van Marjolijn van Riemsdijk, Een vrouw van eer. Fontein, Baarn 1983.

Afbeelding: Generalstabens Litografiska Anstalt Stockholm, published in 1912 in Sweden in Les Prix Nobel, p. 64, Publiek domein wikipedia